De Paters van Don Bosco verlaten de annexe St.-Anna en Kortrijk…
In zijn rondzendbrief van 21 mei 2019 deelde de provinciaal van de paters salesianen, Wilfried Wambeke, mee dat de gemeenschap van Kortrijk op 15 augustus 2019 opgeheven zal worden. Hij schreef toen: “Het verouderingsproces in onze salesiaanse provincie Vlaanderen-Nederland en een tekort aan medebroeders om alle gemeenschappen in stand te kunnen houden, hebben ons tot deze beslissing gebracht. Don Bosco Kortrijk heeft in zijn lange geschiedenis een veelzijdige invulling gegeven aan het salesiaans charisma en veel mensen op het spoor van Don Bosco gebracht, met oprechte dank aan ieder die hiertoe bijgedragen heeft. Zonder salesianen zal de toekomst anders zijn, maar de salesiaanse identiteit van Don Bosco Kortrijk zal daarmee niet verloren gaan omdat veel bewogen leken, zusters, medewerkers, oud-leerlingen en jongeren zich die identiteit eigen gemaakt hebben. En uiteraard zullen we al het mogelijke doen om de salesiaanse familie en de werken te blijven ondersteunen en bijstaan.”
Bladerend in het boekje Vijftig jaar late roepingen in Kortrijk, 1929-1979 (gepubliceerd in 1990) van salesiaan Gerard Cosaert, naar aanleiding van de 100ste verjaardag van het overlijden van Don Bosco, krijgen we een aantal interessante inzichten over de geschiedenis van Don Bosco Kortrijk op het St.-Rochusgehucht St.-Anna.
Op 23 november 1928 gaf de toenmalige bisschop van Brugge, Mgr. Gustavus Waffelaert, de toelating aan de Sociëteit van Don Bosco een huis te openen te St.-Anna Kortrijk met de naam “St.-Anna-instituut, werk van Don Bosco”, bestemd voor een Land- en tuinbouwschool en een afdeling Late Roepingen. De gebouwen en terreinen werden geschonken aan de salesianen van Don Bosco door de Zusters van de Barmhartigheid Jesu die in 1926 hadden besloten hun ziekenkolonie over te brengen naar Ieper. Het grote domein werd in twee delen verdeeld: waar de vrouwenafdeling was (St.-Anna) kwamen de zusters van Don Bosco, en aan de overkant van de straat, waar de mannenafdeling was (St.-Pieter) kwamen de salesianen van Don Bosco.
De sterke figuur van de beginjaren was pater Laurens Deckers. Onder zijn impuls komt er een afdeling Late Roepingen (vorming van jongvolwassenen die op latere leeftijd aan een priesterroeping denken) en een College voor Latinisten.
Na de woelige oorlogsjaren beleefde de afdeling Late Roepingen van 1945 tot 1963 een kwalitatieve en kwantitatieve bloeiperiode, maar die bleef niet duren: in de jaren na het Concilie (vanaf 1965) kwamen er grote religieuze en maatschappelijke veranderingen, met een sterk verminderend aantal roepingen tot gevolg.
Rond 1967 waren er in het Don Boscocollege te Kortrijk ongeveer 180 leerlingen en in de afdeling Late Roepingen een 60-tal priesterkandidaten. Alle leerlingen waren toen nog intern. Halverwege de jaren ’70 was het college een snel groeiende school (internen en externen) en er waren nog slechts een 10-tal late roepingen. Deze afdeling zou stopgezet worden in 1979. Jaren later werd ook het internaat van het college gesloten.
Het is duidelijk dat het Huis van Kortrijk een historische rol gespeeld heeft in de provincie van de Salesianen en tot ver daarbuiten. Ontelbare roepingen vonden op het gehucht St.-Anna hun weg naar de Kerk en naar de salesianen. In het Liefdewerk van Don Bosco van maart-april 1965 lezen we dat in 1964 niet minder dan 27 oud-leerlingen van Kortrijk priester gewijd werden en het jaar daarvoor 37. Tot dan toe had Don Bosco Kortrijk 315 priesters onder zijn oud-leerlingen: 95 salesianen van Don Bosco, 138 priesters in verscheidene bisdommen (51 in Brugge, 39 in Gent, …), 21 scheutisten, 12 norbertijnen en nog vele anderen.
Op vandaag is Don Bosco Kortrijk uitgegroeid tot een bruisende realiteit met een groeiende samenwerking tussen de beide kanten van de straat St.-Anna. Zowel de salesianen als de zusters van Don Bosco hebben de voorbije 90 jaar allerlei initiatieven ontwikkeld om kinderen en jonge mensen te begeleiden in hun groei naar volwassenheid. We vinden op deze campus een ASO-school met bijna 1 000 leerlingen, de vrije basisschool ‘Kinderland’ met een kleine 600 leerlingen, een internaat dat meer dan 80 kinderen en jongeren opvangt, een CKG (Centrum voor Kind en Gezin), een bloeiende Don Bosco Chiro, een enthousiaste Speelpleinwerking tijdens de zomermaanden, een gemeenschap van (overwegend oudere en zieke) zusters van Don Bosco, een groep Medewerkers van Don Bosco en een oud-leerlingenwerking.
De salesianen die in Kortrijk wonen, hebben ieder op een verschillende manier gereageerd op de beslissing om hun gemeenschap op St.-Anna te sluiten. Natuurlijk is het nooit aangenaam om een vertrouwde plek te moeten verlaten. De reacties gingen van: “Ik had het al langer verwacht” en "Voor mij maakt het niet zoveel uit in welke gemeenschap ik woon” tot “Dit had ik helemaal niet verwacht; het komt toch wel hard aan”, “Wat met de school, de zusters, de medewerkers van Don Bosco, …?” en “Ik ben bereid een nieuwe opdracht te aanvaarden”.
Meerdere salesianen hebben zich in de voorbije decennia dienstbaar gemaakt voor de ruimere Kortrijkse Kerkgemeenschap, maar een bijzonder woord van dank gaat uit naar pater Jef Lannoo die tot heel recent bereid was als vervanger op te treden voor diensten op meerdere Kortrijkse parochies, wanneer een van de parochiepriesters in de onmogelijkheid was om er voor te gaan.
Vanuit parochie St.-Rochus zijn we heel dankbaar richting pater Lionel Carbon, die, in opvolging van ooit pater Celest Slangen – de eerste rector in 1949 van de Annexe St.-Anna van onze parochie –, sinds november 2005 steeds op een diepzinnige en verzorgde manier de liturgische diensten voorging in de Kapel van Don Bosco.
Vanuit de salesianen zal men al het mogelijke doen om de Don Boscowerken in Kortrijk te blijven begeleiden en ondersteunen. Bij dat engagement hoort ook dat ze blijven instaan voor de eucharistievieringen bij de Zusters van Don Bosco.
(Naar de rondzendbrief 2018-2019/12; 15 juni 2019)