​
​OPENLUCHTVIERING MET ZIEKENZALVING

Genieten van Gods schepping in een openluchtviering

Voorganger priester Michel Crevits, met assistenten Fons Bouckaert en Luc Vandemoortele

​Op donderdagmorgen 4 juli werd de tuin van WZC De Pottelberg omgebouwd tot een heuse openluchtkapel. Alles en iedereen was klaar om de zomer samen dankend, vierend en biddend in te zetten. Samen met bewoners, flatbewoners, familieleden en sympathisanten vierden we, midden de uitbundige natuur, die fluit en zoemt zoals alleen de zomer dat kan, de verbondenheid en de liefde. De viering werd opgeluisterd door het huiskoor, dat bestaat uit medewerkers, vrijwilligers en voor de gelegenheid ook enkele kinderen. We luisterden naar de woorden van Jezus die ons oproept om elkaar graag te zien. Om elkaar aan te kijken door een bril van hartelijkheid, door een bril van warmte. Want elke mens verdient het toch om graag gezien te worden. ‘Gezien’ te worden als mens met mogelijkheden en verlangens, als gelijkwaardige en volwaardig, vanuit een diep respect. Het gaat om van erte zorgen voor elkaar, niet omdat het moet, maar omdat het kan en mag. En dat zorgen voor is wederkerig. Het gaat om mensen die samen leven en werken, die lief en leed met elkaar delen, mensen met een hart voor elkaar. Of zoals het samengevat is in de nieuwe waarden van WZC De Pottelberg: Elkaar al tope, tegaore, van erte geirne zien en dat geeft goesting om er elke dag weer voor te gaan.
Precies elkaar graag zien en zorgen voor elkaar zo belangrijk zijn, werd er tijdens de viering ook ruim tijd gemaakt voor de ziekenzalving. De ziekenzalving als sacrament van leven en hoop. Het sacrament waarin zichtbaar en tastbaar wordt dat God bij je is, ook, en misschien vooral, als het moeilijk gaat. Het is God die een schouderklopje geeft en zegt “Wees niet bang, Ik ben bij je, Ik zorg voor je”. De ziekenzalving dan kunnen ontvangen, omringd door zoveel mensen, die allemaal Gods handen zijn op aarde, schept gedragenheid en verbondenheid.
​Enkele mensen vertelden achteraf dat ze een beetje het gevoel hadden dat ze in Lourdes waren. De viering had hen echt deugd gedaan.

(Met dank aan pastoraal werker Annelies Muys)