|
|
Een vreugde die zich meedeelt!
“Niemand is uitgesloten van de vreugde die de Heer brengt.
En de Heer stelt degenen die dit risico nemen niet teleur. Wanneer iemand een kleine stap in de richting van Jezus zet, ontdekt hij dat Jezus al lang op hem of haar wachtte met open armen!”
“Christen-zijn wordt niet in de eerste instantie bepaald door een ethische beslissing of hoogstaand idee, maar door een ‘ontmoeting’ met een gebeurtenis, met een Persoon, die aan ons leven een nieuwe horizon en daarmee de beslissende richting geeft.”
“Het leven groeit en rijpt, in de mate waarin het wordt weggeschonken om anderen leven te geven. Dit is wat missie betekent.”
“Een gelovige is ten diepste iemand die her-innert!”
“De Kerk groeit niet door te proberen zich te bekeren, maar ‘door aantrekking’. Wij kunnen niet lijdzaam passief blijven afwachten in onze kerken. Het is noodzakelijk om van een pastoraal van verzorging over te gaan naar een echte missionaire pastoraal!”
De missionaire omvorming van de Kerk
“De parochie is geen achterhaalde structuur. De parochie is de aanwezigheid van de Kerk op een bepaalde plaats, waar het Woord wordt beluisterd, het christelijk leven tot groei komt; een plaats van verkondiging, van edelmoedige naastenliefde, aanbidding en viering.”
“Het Evangelie is eerst en vooral een uitnodiging om antwoord te geven aan God die ons liefheeft en redt, door Hem te herkennen in de ander en door uit onszelf te treden om het goede te zoeken voor allen. Als deze uitnodiging niet krachtig en aantrekkelijk klinkt, loopt het morele bouwwerk van de Kerk het gevaar een kaartenhuisje te worden en daar ligt het grootste gevaar. Want dan is het niet meer echt het Evangelie dat verkondigd wordt, maar alleen doctrinele of morele accenten die product zijn van bepaalde ideologische keuzes. De boodschap loopt gevaar haar frisheid te verliezen en niet meer het ‘parfum van het Evangelie’ te hebben.”
“Het geloof behoudt altijd een aspect van het kruis en iets onverstaanbaars.”
“Ik verkies een gehavende Kerk - gekneusd en vuil - omdat ze de straat is opgegaan, eerder dan een Kerk die ziek is, omdat ze in zichzelf is opgesloten, gehecht aan het comfort van haar eigen zekerheden. Ik hou niet van een Kerk die in het middelpunt wil staan en die uiteindelijk de gevangene wordt van een kluwen van bepalingen en procedures. Meer dan de vrees opgesloten te zitten in structuren die ons een valse bescherming geven, in normen die ons tot onverbiddelijke rechters maken, in gewoontes waarin we ons comfortabel voelen, terwijl er buiten een uitgehongerde menigte wacht en Jezus maar voor ons blijft herhalen: “Jullie moeten hen te eten geven!”. Wij zijn geroepen om waterdragers te zijn die anderen te drinken geven!”
“Niemand is uitgesloten van de vreugde die de Heer brengt.
En de Heer stelt degenen die dit risico nemen niet teleur. Wanneer iemand een kleine stap in de richting van Jezus zet, ontdekt hij dat Jezus al lang op hem of haar wachtte met open armen!”
“Christen-zijn wordt niet in de eerste instantie bepaald door een ethische beslissing of hoogstaand idee, maar door een ‘ontmoeting’ met een gebeurtenis, met een Persoon, die aan ons leven een nieuwe horizon en daarmee de beslissende richting geeft.”
“Het leven groeit en rijpt, in de mate waarin het wordt weggeschonken om anderen leven te geven. Dit is wat missie betekent.”
“Een gelovige is ten diepste iemand die her-innert!”
“De Kerk groeit niet door te proberen zich te bekeren, maar ‘door aantrekking’. Wij kunnen niet lijdzaam passief blijven afwachten in onze kerken. Het is noodzakelijk om van een pastoraal van verzorging over te gaan naar een echte missionaire pastoraal!”
De missionaire omvorming van de Kerk
“De parochie is geen achterhaalde structuur. De parochie is de aanwezigheid van de Kerk op een bepaalde plaats, waar het Woord wordt beluisterd, het christelijk leven tot groei komt; een plaats van verkondiging, van edelmoedige naastenliefde, aanbidding en viering.”
“Het Evangelie is eerst en vooral een uitnodiging om antwoord te geven aan God die ons liefheeft en redt, door Hem te herkennen in de ander en door uit onszelf te treden om het goede te zoeken voor allen. Als deze uitnodiging niet krachtig en aantrekkelijk klinkt, loopt het morele bouwwerk van de Kerk het gevaar een kaartenhuisje te worden en daar ligt het grootste gevaar. Want dan is het niet meer echt het Evangelie dat verkondigd wordt, maar alleen doctrinele of morele accenten die product zijn van bepaalde ideologische keuzes. De boodschap loopt gevaar haar frisheid te verliezen en niet meer het ‘parfum van het Evangelie’ te hebben.”
“Het geloof behoudt altijd een aspect van het kruis en iets onverstaanbaars.”
“Ik verkies een gehavende Kerk - gekneusd en vuil - omdat ze de straat is opgegaan, eerder dan een Kerk die ziek is, omdat ze in zichzelf is opgesloten, gehecht aan het comfort van haar eigen zekerheden. Ik hou niet van een Kerk die in het middelpunt wil staan en die uiteindelijk de gevangene wordt van een kluwen van bepalingen en procedures. Meer dan de vrees opgesloten te zitten in structuren die ons een valse bescherming geven, in normen die ons tot onverbiddelijke rechters maken, in gewoontes waarin we ons comfortabel voelen, terwijl er buiten een uitgehongerde menigte wacht en Jezus maar voor ons blijft herhalen: “Jullie moeten hen te eten geven!”. Wij zijn geroepen om waterdragers te zijn die anderen te drinken geven!”
Paus Franciscus
